Een belangrijk aspect van ons magisch werk is het besef dat we altijd en overal omringd zijn door spirits. Het gaat dan niet alleen over de geesten van overleden familie of vrienden, maar over alle wezens die in andere werelden dan de onze thuishoren, wat niet wil zeggen dat ze geen invloed kunnen uitoefenen op onze fysieke wereld. Soms zijn het welwillende en soms ook minder welwillende spirits, die ons willen helpen of juist niet, maar alleszins wezens waarvan sommige ons geïnteresseerd gadeslaan. Sommige van hen zijn geïnteresseerd in ons omdat ze een persoonlijke band met ons hebben, andere omdat ze de wereld waarin ze zelf ooit huisden moeilijk los kunnen laten en het fijn vinden om contact te hebben met die wereld. Er zijn er die ons interessant vinden omdat wij hen de mogelijkheid bieden om impact te hebben op een wereld waarin ze normaliter niets in de pap te brokken hebben, nog andere werken misschien met ons samen gewoon omdat ze zich vervelen en wij een leuke afleiding vormen. Wat er ook van zij, met Samhainis de sluier tussen de werelden dunner en is het gemakkelijker voor ons om contact te leggen met die spirits. Opgelet, dat geldt ook omgekeerd!
Een speciale vorm van spirits zijn de voormoeders. De Kelten en de Germanen eerden hen bovenmate. De Matrones (Gallische Kelten) en de Disir (Germanen) waren vrouwelijke voorouderspirits die bij de stam bleven en die beschermden. Ze werden geëerd als goden en elke stam of regio had wel zijn eigen De wereld was toen heel anders dan nu, mensen bleven bij elkaar in familieverbanden. Iedereen was verwant aan elkaar, en de mensen bleven in dezelfde streek wonen. Keltische en Germaanse stammen die in nauw contact stonden met de Romeinen en hun gewoonten voor een stuk overnamen, bouwden tussen de 1ste en de 4de eeuw na Christus duizenden votiefschrijnen en altaartjes voor “de moeders”: moeders van de stam, moeders van federaties van stammen, moeders van rivieren, moeders van dorpen en steden, moeders van clans, moeders van landen of gewoon “moeders” zonder meer. Die functie van de moeders overlapt met die van de gekende godinnen voor genezing, voorspoed, rechtvaardigheid, het lot, overvloed, oorlog, vrede, trouw, … De moeders werden overigens zelf ook godinnen genoemd, iets dat helemaal niet gek is aangezien zowel de Kelten als de Germanen geloofden dat ze verre verwanten waren van de goden. Vrouwelijke voorouders waren dus belangrijk voor stamverbanden en dorpen, omdat zij geloofden dat hun voorspoed en welvaart afhing van de voormoeders. Gelijk in welke cultuur worden vrouwen altijd in verband gebracht met huiselijke taken. In tegenstelling tot vandaag, werden die niet gezien als minderwaardig. Integendeel, vrouwen hadden wel degelijk macht. Een “huis” of “familie” was toen veel meer dan gewoon maar een gezinnetje met 1,5 kinderen. Een taak die traditioneel aan vrouwen wordt toebedeeld is het weven en spinnen. Die worden ook gelinkt aan het lot: de vrouwen hadden het lot van hun huis of familie in handen.
De spirituele link tussen het werken met je handen – of dat nu koken is, handwerken, schilderen, groenten kweken, of gelijk wat – is eigenlijk pas verloren gegaan met de industrialisatie, toen op grote schaal goederen werden gemaakt die geen enkele persoonlijke band meer hadden met hun maker. Dingen werden gewoon dingen, ze waren niet langer bezield. Dat is zo verschrikkelijk jammer want we zijn daarmee ook onze band met de natuur en de wereld om ons heen kwijtgeraakt. Onze huizen staan nu vol met dingen, maar die hebben geen enkele betekenis meer. In het begin van de 20ste eeuw stond een generatie kunstenaars op die daar een probleem mee hadden. Denk aan mensen als de Brit William Morris en zijn arts&crafts beweging – het is geen toeval dat het woord “craft” in witchcraft zit – of de Zweedse ontwerpster Karin Bergoo die haar eigen textiel ontwierp (en beschouwd wordt als de grondlegster van de Scandinaafse stijl waar Ikea 100 jaar later nog steeds hoge ogen mee gooit). Zij wilden opnieuw aandacht voor het ambacht eerder dan de fabriek, zodat het mogelijk was om mooie dingen te maken met een ziel, maar wel nbetaalbaar voor iedereen. Ze worden beschouwd als utopisch, maar eigenlijk is het de evidentie zelve …
Karin Bergoo richtte haar huis op het Zweedse platteland zelf in, met textiel dat ze zelf maakte en waar ze haar ziel in stak. Als je in Sundborn rondloopt, voel je de liefde die ze in elk tafelkleedje of gordijntje heeft gestopt. Die stukken textiel hebben dikwijls ook een rechtsreekse link met haar familie: abstracte patronen die verwijzen naar de kinderen, kleuren en lijnen die terugkomen in de natuur en de verschillende seizoenen op Sundborn. Je voelt hoe de ziel van Sundborn letterlijk verweven zit in elk stuk design – want dat is het – dat ze speciaal voor dit huis met veel liefde en energie heeft ontworpen. Omdat dat werken met textiel een typische vrouwenbezigheid was, die bovendien in verband wordt gebracht met het lot, is het dus een perfecte insteek voor het eren van de voormoeders. Dat zijn niet persé alleen maar “fysieke” voormoeders, het zijn ook vrouwen die ons geïnspireerd hebben of waarmee we een spirituele band hebben, of gewoon de vrouwen die woonden op de plek waar we zelf nu wonen. Vivianne Crowley noemt dat de “ancestors of blood, spirit and place”. Bij Arcadia maakten we dus samen een voormoederkleed, waarin onze energie en de energie van onze voormoeders verweven zit, als een eerbetoon aan al die vrouwen die via onze bloedlijnen aan de basis liggen van ons Arcadia dorp.
Arcadia Coven Antwerpen
Arcadia Coven viert in 2020 hun 20ste verjaardag.
Hou de Facebook pagina (www.facebook.com/arcadiacoven.be/) in de gaten om op de hoogte te blijven van de activiteiten die naar aanleiding van dit feestjaar worden georganiseerd!
